Woord vooraf
In dit bulletin allereerst een paar mededelingen van het bestuur, waarna een tweetal In Memoria van familieleden die ons in het afgelopen half jaar zijn ontvallen.
We vervolgen met de Fotohoek, waarin allereerst een artikel over het echtpaar Bertus en Syb van Giffen-Kingma. Daarna een artikeltje over een briefje aan Prinses Juliana, in 1936 geschreven door Bertus zijn 89-jarige moeder, de weduwe Hendrika van Giffen-Post.
Gewoontegetrouw werd elk bulletin besloten met de kalender van bijzondere verjaardagen en huwelijksjubilea voor het komende halfjaar. Helaas blijken we niet in staat te zijn om deze kalender op de vereiste zorgvuldige manier vorm te geven, zoals Hans van Giffen dat in het verleden placht te doen. We hebben na een paar pijnlijke vergissingen besloten om die rubriek niet meer voort te zetten.
De redactie
Van het Bestuur
De stand van de financiën
Sinds het overlijden van Kees van den Berg heeft het bestuur van de stichting het lange tijd moeten doen zonder penningmeester en de gevolgen daarvan zijn het afgelopen jaar merkbaar geweest in het terugvallen van de bijdragen. Vanwege het spaartegoed is de stand van de financiën weliswaar niet slecht, maar ook zeker niet florissant te noemen. Omdat er ons met de familiedag in 2011 weer uitgaven staan te wachten werd het zaak dat hier verbetering in werd aangebracht. David van Giffen uit Lemmer, de oudste zoon van Coos en Trudy van Giffen-Notkamp uit Harlingen, heeft zich inmiddels beschikbaar gesteld voor de rol van penningmeester. In de komende bestuursvergadering zullen de boeken en de middelen aan hem worden overgedragen en we heten David van harte welkom in het bestuur!
Sinds april dit jaar is de samenstelling van het bestuur van de Stichting familie Van Giffen als volgt:
Voorzitter: Klaas van Giffen
Secretaris: Saskia van den Boogaard-van Giffen
Penningmeester: David Flud van Giffen
Lid: Hein van Giffen
Lid: Arend van Giffen
Adreswijzigingen
Om de adres- en verzendlijst van het bulletin actueeel te houden is het van belang dat het bestuur op de hoogte blijft van adreswijzigingen. Wilt u eventuele adreswijzigingen van uzelf of uw kinderen svp doorgeven aan de secretaris Saskia van den Boogaard-van Giffen. Zie de omslag voor haar adresgegevens.
Geboortecadeau
Al enige tijd geleden besloot het bestuur om bij gelegenheid van de geboorte van jonge Van Giffen’s een presentje aan de boreling aan te bieden. Na lang beraad heeft het bestuur ervoor gekozen om bij die gelegenheid een ingelijst familiewapentje cadeau te doen, zoals weergegeven in de onderstaande afbeelding:
We hebben er als bestuur voor gekozen om dit geboortecadeau alsnog uit te reiken aan alle Van Giffen’s die sinds de oprichtingsdatum van de Stichting familie Van Giffen zijn geboren. Dat betreft dan over die gehele periode de volgende kinderen:
- 8 januari 1997 Jikke Sophie, dochter van Matthijs van Giffen en Karin Jeanette Plat;
- 12 januari 1999 Nynke Anne, dochter van Matthijs van Giffen en Karin Jeanette Plat;
- 16 maart 2000 Wytse Hans, zoon van Matthijs van Giffen en Karin Jeanette Plat;
- 19 april 2002 Anton, zoon van Ralph John van Giffen;
- 12 mei 2003 Elysha, dochter van Lars John van Giffen en Bronwyn McKechnie;
- 1 maart 2004 Ivy Grace Ank, dochter van Jorrit Hendrik Ate van Giffen en Peggy van Bleijswijk;
- 5 januari 2007 Morgane Ellen Albert-van Giffen, dochter van Nicolien van Giffen en Stéphane Pascal Albert;
- 5 juli 2008 Ines Annemarie Albert-van Giffen, dochter van Nicolien van Giffen en Stéphane Pascal Albert;
- 23 juli 2009 Lidewij Catherina Maria, dochter van David van Giffen en Hubertina Visser;
- 10 februari 2010 Sebastiaan Klaas Harry, zoon van Ike van Giffen en Mayke van Wanroij;
- 13 april 2010 Fenna Elisabeth, dochter van Abe van Giffen en Kathalijn Hauwert.
In Memoriam
Op 15 december 2009 overleed mijn oudste broer Reitze aan de gevolgen van een slopende ziekte. Na anderhalf jaar van behandelingen mocht hij eind november toch nog 67 jaar oud worden en mochten hij en Jos nog hun 40-jarig huwelijksfeest vieren. Daar heeft Reitze zijn familie en vrienden nog op indrukwekkende wijze toegesproken. Tot op het laatst heeft Reitze in zijn rondzendmails een grote groep belangstellenden tot getuige gemaakt van zowel zijn medische status als zijn ietwat cynische kijk op de medische stand, maar vooral van zijn belezenheid.
Tot begin december heeft hij, ondanks de toenemende ongemakken, nog redelijk kunnen functioneren. Daarvan getuigt ook het citaat van zijn favoriete schrijver Gerard Reve, dat op de rouwkaart stond vermeld:
“Ik wist niet, dat er in dit land nog zoveel aards geluk viel weg te stelen.”
Reitze was een enthousiast sportman en motorrijder. Als gezworen Triumph rijder was hij in 1977 medeoprichter van de Triumph motorclub en daar is hij jarenlang als secretaris/penningmeester de enthousiaste kartrekker van geweest. Hij heeft niet alleen privé, maar ook als sportleraar op het Eerste Christelijk Lyceum, een rol van betekenis gespeeld in het leven van heel veel mensen.
Dat bleek uit de vele reacties en condoléances, waarbij hij onder andere werd getypeerd als: ‘een ongedwongen man met grote wilskracht’, ‘een man met relativerende humor’, ‘een man met een rustige en stevige aanwezigheid’, ‘een echte lange duurloper met een groot sporthart’, ‘een zeer oprecht, eerlijk en betrouwbaar collega’.
Dat bleek ook uit de grote belangstelling tijdens de uitvaartplechtigheid op Westerveld op 22 december, waarbij er op een waardige en warme wijze afscheid van Reitze werd genomen. Daarbij werd er gesproken door Jos, haar zoons Jarno en Abe, haar broer Arjan, broer Ate van Giffen en boezemvriend Frans Mantel.
Wat zijn en blijven we als mensen toch wonderlijk met elkaar verbonden, ook na de dood.
Veel sterkte toegewenst aan echtgenote Jos van Giffen-Tromp, zijn zoon Jarno en zijn zoon Abe en vriendin Kathalijn bij het verwerken van dit verlies.
Klaas van Giffen.
In Memoriam
Op 13 januari jl. overleed Hans van Giffen op de gezegende leeftijd van 89 jaar. Tijdens de uitvaart op 20 januari op Den en Rust in Bilthoven kwamen veel mensen samen om afscheid te nemen van deze bijzondere man. Behalve zijn kinderen Marjan, Els, Willemien en Matthijs en kleindochter Willemijn Schreuder spraken ook zijn neven André en Rienk Wegener Sleeswijk en Willem van Es hun persoonlijke herinneringen uit aan deze man, die ook voor de wijdere families Van Giffen, Wegener Sleeswijk en Van Doorneveld een ware pater familias is geweest. Na ruim zeven jaar weduwnaar te zijn geweest is hij nu weer verenigd met ‘zijn’ Mies van Doorneveld. Of zoals dochter Els het mooi verwoordde:
“Twee kruinen samen, nu in eeuwigheid verwant”
Hij was een energieke man, die met enthousiasme en een groot verantwoordelijkheidsgevoel in het leven stond. Dat blijkt uit zijn loopbaan als longarts. Privé was hij een gezelschapsmens, die genoot van samen eten en sport bekijken (hockey, boksen, voetbal, schaatsen). Familie was belangrijk voor hem, getuige zijn uitspraak “je familie zijn je meest belangeloze vrienden”.
Ik heb Hans pas na zijn pensionering leren kennen, zo’n 15 jaar geleden. Hij was toen al in de familie aan het rondspeuren naar informatie over de Van Giffen familiegeschiedenis en daar heb ik hem voor mijn tak van de familie bij mogen helpen. Ik mocht hem graag en ik vond in zijn persoonlijkheid een aantal eigenschappen terug die ik altijd in mensen bewonder: beschaving, integriteit, doorzettingsvermogen en vooral enthousiasme. Ik vond hem een beminnelijk mens, die dat enthousiasme als een wezenskenmerk tot op hoge leeftijd heeft volgehouden. Hans zag ruimte voor verbetering wat de onderlinge familieband betreft en hij heeft dat gewoon als een taak opgepakt: goed en grondig. Hij richtte de stichting Familie van Giffen op en hij is daar tien jaar lang voorzitter van geweest. Inmiddels twaalf jaar verder in de tijd kunnen we als stichting na vier familiedagen en 22 familiebulletins concluderen dat Hans in zijn opzet is geslaagd. Zijn bulletins met interessante belichtingen van aspecten van het familieverleden (waaronder de Groninger zilversmeden van Giffen) mondden in 2007 uit in de presentatie van zijn Van Giffen familieboek. Met dat boek heeft hij veel familieleden een groot plezier gedaan. Hij heeft ze de gelegenheid gegeven om nader kennis te maken met de familie en vooral met het voorgeslacht. Als wijdere familie van Giffen zijn we Hans dan ook heel veel dank verschuldigd en laat hij ook ons een beetje verweesd achter. Maar hij leeft voort in de stichting Familie van Giffen en we zullen geheel in zijn geest blijven werken aan het verbeteren van de familieband.
Hij ruste in vrede.
Namens het bestuur,
Klaas van Giffen.
De fotohoek
Dit keer over het echtpaar Bertus en Sieb van Giffen-Kingma, de ouders van Riekje Mastenbroek-van Giffen, Foekje Muntinga-van Giffen en Cootje Bok-van Giffen. Uit de nalatenschap van Michiel Mastenbroek kwamen vorig jaar allerlei interessante familiefoto’s en –papieren tevoorschijn, die afkomstig bleken te zijn van zijn moeder Riek van Giffen. Michiel heeft bij leven een goede band gehad met zijn nicht Foekje Bok en zijn neef Maarten Muntinga, ook omdat zij van ongeveer dezelfde leeftijd waren. Als gevolg van de scheiding van zijn ouders heeft Michiel zijn vader nooit goed gekend. Hij is door Riek opgevoed, die na haar scheiding werd gesteund door haar beide ouders Bertus en Sieb van Giffen-Kingma.
Allereerst een foto van het jonge paar Van Giffen-Kingma. Op de foto staan van links naar rechts: Hylkia (Kia) Kingma, Frits Bruins & Johanna Klasina (Han) Kingma, Sybrichje Jeltje Kingma & Lambertus Klaas van Giffen.
Op de achterzijde van de foto staat vermeld: “Ter herinnering aan ons bezoek aan Dettmold van 11 tot 17 Juni 1921”.
Deze uitzonderlijk fraaie kwaliteitsopname moet zijn gemaakt tijdens een vakantie van de drie zussen Kingma met hun partners in Detmold (Duitsland, nabij Osnabrück). De dames Kingma hebben onmiskenbaar Friese trekken, terwijl aan de toentertijd 33-jarige Sybrichje bepaald niet te zien valt dat zij op dat moment al moeder was van haar drie jongedochters Riekje, Foekje en Cootje. Haar voornaam Sybrichje dankt zij overigens aan haar grootmoeder Sybrichje Rinia uit Cornwerd.
Hoe de stambomen van het vooraanstaande Friese geslacht Kingma en de famie Van Giffen elkaar raken wordt heel beeldend uit de doeken gedaan in het navolgende geneagram, dat wij mochten ontvangen van Aukje van Erkelens-Glass, de secretaris van de Vereniging Familie Kingma.
Een andere afbeelding die in de nalatenschap werd aangetroffen is een getekend portret van Bertus van Giffen op wat latere leeftijd. De maker met initialen AT is mij onbekend. Wie weet meer over de maker van dit portret te vertellen?
Tenslotte een familieportret van omstreeks 1960, waarbij het nageslacht zich heeft geschaard rond de toentertijd 80-jarige Lambertus Klaas van Giffen en zijn 72-jarige echtgenote Sybrichje van Giffen-Kingma.
Staand v.l.n.r. : Michiel Mastenbroek, Foekje Bok, Maarten Muntinga, Tonnis Muntinga, Foekje Muntinga-van Giffen en Hylke-Jan Muntinga. Zittend v.l.n.r. : Hans Bok, Riekje Mastenbroek-van Giffen met op schoot Marieke Bok, Bertus van Giffen, Sieb van Giffen-Kingma, Cootje Bok-van Giffen, Jan Muntinga.
Voor wie contact wil opnemen met de Vereniging Familie Kingma volgt hieronder het adres van de secretaris:
Aukje van Erkelens-Glass
Jan van gentstraat 3
1755 PB Petten
tel 0226 38 1397
De fotohoek (vervolg)
Tonnis Muntinga diepte laatst uit de nalatenschap van zijn moeder Foekje Muntinga-van Giffen eveneens een aandoenlijk stukje familiegeschiedenis op, namelijk een brief die zijn overgrootmoeder Hendrika van Giffen-Post in 1936 aan prinses Juliana stuurde. Foekje haar vader Bertus van Giffen was de oudste zoon van ds. Jan van Giffen en Hendrika Post en over deze Hendrika gaat dit stukje.
Na Jan zijn emeritaat in 1926 besloot het echtpaar om in Den Haag te gaan wonen, waar Jan in 1931 overleed. Hendrika was dus al een hoogbejaarde Haagse weduwe toen zij in september 1936 bij gelegenheid van de verloving van prinses Juliana met Bernhard besloot om de prinses een gehaakt kleedje met de volgende persoonlijke gelukwens toe te sturen :
Aan Hare Koninglijke Hoogheid
Prinses Juliana
Uit eerbied en liefde voor het Oranjehuis bied ik u dit kleinigheid aan, als aanstaande bruid. De kantjes, haakwerk, is door ongeteekende gedaan.
Ik wensch hierbij hare Hoogheden een innig gelukkig huwelijksleven toe. Tot in lengte van jaren en hoop, ook dat Uwe Koninglijke moeder daar ook nog lang van genieten mag. Dat is mijn innig welmenende wensch. Met de meeste hoogachting noem ik mij ’t uw dienstwillige dienares,
Mevrouw de weduwe H. van Giffen Post oud ruim 89 jaar.
Prinses Juliana liet op 16 december 1936 via haar hofdame Jkvr. A.M. de Brauw, het volgende antwoord terugsturen:
De hofdame Ariane (voluit: Ariane Margaretha) de Brauw was een persoonlijk vriendin van prinses Juliana. Zij huwde in 1945 met Jhr. Mr. C.J.A. de Ranitz, de later zo bekend geworden burgemeester van Utrecht in de periode tussen 15 december 1948 en 1 mei 1970.
Een serenade voor Ingrid…
Pier en Ingrid de Jong-van Giffen beheren zoals bekend al decennialang het bungalowpark “ ‘t Eekhoornnest” in Soest en in november vorig jaar hadden zij een gezelschap van 40 Mexicanen op bezoek, die vanuit Soest het hele land doorreisden met hun ballet-uitvoeringen. Op 25 november werd Ingrid 80 jaar en zij kreeg bij die gelegenheid een heuse serenade aangeboden door een groep Mexicaanse musici met gitaar, harp, trompet, slagwerk, al zingend in hun theaterkleding. Het was eigenlijk de bedoeling dat ze op het balkon zou staan om toegespeeld te worden, maar door het slechte weer werd dat verplaatst naar de kantine. Voor Ingrid een totale verrassing; iets om nooit te vergeten! Ingrid haar slagzin “we count our blessings” telt nu dubbel, aangezien ze momenteel herstellende is van een ernstige ziekte.
Gart en Tineke Zweers-van Giffen, eigenaren van het Landgoed ‘De Heezeberg’: “Wij voelen ons deelgenoot in Nationaal Park Drents-Friese Wold”.
Het landgoed ligt in Drente, ten noorden van Diever, tussen Assen en Meppel. Het terrein beslaat 21 hectare, waarvan gedeelten al sinds het eind van de 19e eeuw in eigendom van de familie van Giffen zijn. Midden in het bos liggen twee vriendelijke houten recreatiewoningen, ‘De Heezeberg’ en ‘Het Woudhuis’. Deze huisjes kunnen worden gehuurd en bieden elk ruimte aan 2-6 personen. De recreatiewoningen liggen op ongeveer 10 minuten loopafstand van het pittoreske brinkdorp Diever en zijn met een auto goed bereikbaar.
De rondomliggende bos- en weidegronden zijn broed- en leefgebied voor tal van vogelsoorten en kleine zoogdieren. Op het landgoed en in de omgeving werden resten aangetroffen van grafheuvels uit de Tjongercultuur (+/- 10.000 jr.v.Chr.). In de directe omgeving van ‘De Heezeberg’ ligt een hunebed. Diever is bekend is om de jaarlijkse Shakespeare spelen in het openluchttheater en de zomermarkten. Het theater ligt op loopafstand van de recreatiewoningen. Het landgoed is opengesteld voor voetgangers en fietsers.
Het ontstaan van het landgoed begint bij de aankoop van de oorspronkelijke Heezeberg, een lage heuvel begroeid met heide en lage vliegdennen, door de archeoloog Albert Egges van Giffen (1884-1973). In de jaren dertig van de vorige eeuw koopt Van Giffen na afloop van zijn onderzoek aan de terp van Ezinge de houten directiekeet op en laat deze overbrengen naar Diever, om er een zomerhuisje van te maken. Het bouwwerk werd gedemonteerd en vervolgens met behulp van de timmerman uit Paterswolde (de toenmalige woonplaats van Van Giffen) in Diever weer in elkaar gezet. De oorspronkelijke keet kreeg de naam ‘De Heezeberg’, naar de heuvel waarop het huisje werd gebouwd. Het huis werd uitgebreid met een keuken en een badkamer. Zowel de badkamer als de slaapkamer werd voorzien van keramische wastafels, waarvan de afvoer eindigde in een emmer. Waterleiding en riolering waren nog geen algemeen goed in die dagen! Het huisje werd verlicht met gaslampen en in de keuken was een pomp om het water op te pompen voor direct gebruik. Groente schoonmaken en handen wassen gebeurde onder de pomp in het bos! Voor het oppompen van water werd een wel aangeboord, die nog steeds, indien nodig, in de behoefte aan water kan voorzien. Het huisje was bedoeld als een verrassing voor de vrouw des huizes en zij heeft ‘De Heezeberg’ dan ook pas gezien nadat de bouw voltooid was. Aanvankelijk was zij vol bewondering en zeer ingenomen met zo’n vakantie/studiewoning. Het was een bezit, dat in die jaren nog als een bijzondere luxe werd beschouwd. De bewondering veranderde echter al gauw in schrik toen bleek dat bij de bouw was vergeten om het huisje te voorzien van een kelder. In die dagen was dat een absolute noodzaak om een gezond huishouden te kunnen voeren. Er zat dus niets anders op dan alsnog een kelder te graven onder de vloer van de keuken. In 1956 werd een tweede keet achter de Heezeberg neergezet, bedoeld als studeervertrek voor Van Giffen. Hier schreef hij zijn publicaties over de vele opgravingen die onder zijn leiding waren uitgevoerd.
Na het overlijden van Albert Egges in 1973 werd zijn oudste zoon Jan van Giffen (1913-1991) eigenaar van het bos en de landerijen. Vol enthousiasme begon hij aan de renovatie van het bezit. Allereerst werd de watervoorziening voor de beide huisjes onder handen genomen. Langdurige droogte maakte het vinden van een dieper gelegen wel noodzakelijk. Een pijp van zo’n 40 meter lengte werd de grond in geslagen tot onder de dikke leemlagen in een grote wel. Een waterreservoir op de zolder maakte de opslag van water mogelijk. Iedere ochtend honderd slagen pompen was een rituele handeling, die steevast verricht moest worden. Voor de afvoer werden nieuwe en grotere beerputten aangelegd, zodat niet ieder moment de putten vol zouden zijn. Vele handen van vrienden en bekenden hielpen mee om de huisjes zo geriefelijk mogelijk te maken. Ondertussen werd er ook in het bos met man en macht gewerkt om onkruid, dode bomen en bramen te weren. Nieuwe aanplant was ieder jaar noodzakelijk om het bos op peil te houden. Ook allerlei andere innovaties werden uitgevoerd. Zo werd er elektriciteit aangelegd en werden de huisjes aangesloten op de gemeentelijke waterleiding. De tweede keet, die had gediend als studeerverblijf, werd door Jan van Giffen verbouwd tot het zomerhuisje ‘de Keet’. Riolering was nog niet mogelijk, zodat het afvalwater tot eind 1997 geloosd werd op de beerputten.
Na het overlijden van Jan van Giffen in 1991 werd, namens zijn weduwe Anneke van Giffen-Groenhoff, het beheer van het landgoed waargenomen door haar dochters Tineke en Martje.
Sinds begin 1994 zijn Tineke en haar echtgenoot Gart Zweers eigenaar van dit mooie stukje natuur met de beide huisjes. Zij hebben in 1996 een begin gemaakt met de aanleg van aardgas, riolering en een telefoonleiding. In oktober 1997 werd het oude huis “De Heezeberg” na een trouwe dienst van ongeveer 70 jaar door vriendenhanden zorgvuldig afgebroken. Veel materiaal werd voor hergebruik opgeslagen. Een maand later startte de herbouw van de nieuwe Heezeberg. Dit keer werd er wèl om de aanleg van de kelder gedacht! Begin mei 1998 was de bouw voltooid.
In 2007 werd ook de grondige renovatie van de ‘Keet’ afgerond, waarbij de naam werd veranderd in ‘het Woudhuis’.
Het gehele project was een gezamenlijke activiteit van vakmensen, familie en vrienden. Inmiddels is het landgoed ook een klein paradijsje voor natuurliefhebbers. Er groeien tal van bijzondere planten en in de herfst geurt het bos naar de talloze paddenstoelen. Voor de vogelspotter en faunaliefhebber is het een plek bij uitstek om een goudhaantje te zien, de zwarte specht te horen, reeënsporen te volgen en eekhoorns te zien.
Het bezit is sinds 1986 onder de NatuurSchoonWet gerangschikt en draagt sindsdien de naam Landgoed “De Heezeberg”.
(wordt vervolgd)